Mammal Hands kelimeleri kifayetsiz kılan müzikler yapmayı sürdürüyor, biz de ısrarla bu kelimeleri bulup çıkarma çabamızdan vazgeçmiyoruz. İçinde çok sayıda anlamlar barındıran, Sovyet montajı usulü kotarılmış bir film sahnesi çağ ötesi bir icat sayesinde notaya dönüştürülse böyle şeyler -belki biraz daha tempolusu- ortaya çıkabilirdi. Şayet bu tasvir gereksiz derecede fantastik veya karmaşık geldiyse de “film gibi müzik” şeklinde çok daha klişe ama yine de isabetli bir izaha başvurulabilir.
Norveçli davul-piyano-saksafon üçlüsü dördüncü stüdyo albümlerinin başlığına bile çok şey sığdırmış. Captured Spirits (Yakalanmış Ruhlar) içinde aynı evren kubbesi altında ateş böcekleri gibi havada uçuşan, fazlasıyla canlı ve kesinlikle hatıra sahibi kompozisyon örgüleri barındırıyor. O ışıltılı canlılarla birlikte bazen biz de oradan oraya savrulup geceyi gözlüyor, bazen gece karanlığının içinde elinden gelse ışıltı saçacak başka yaşam formlarını bir arada ve ahenk içinde gözlüyoruz. “Chaser“da peşlerinden koşuyor, şarkının sonunda duvara toslayınca bir durulup tekrar usul usul salınıyoruz. “Riddle“, “Into Sparks” gibi başka virajlarda yeniden adrenalin ve hız galip geliyor, ekosistemin içinde gelişip patlayan bir katarsis deneyimliyoruz. Evet, Captured Spirits bu ruhani deneyimlerin hepsine ve sizin tanımlayacağınız başkalarına nasip oluyor.
Madem bize ayrılan sözlerin sonuna geldik, gruba ve anlamlara ilişkin bir yorum da saksafoncu Jordan Smart‘tan gelsin: “Müzik hayatımızdaki nice boşluğu doldurmaya muktedirdir. Bence işin özünde dilin kendisinden daha dolaysız bir iletişim formu diyebiliriz kendisine. Bize göre neler olmaz ki müzik: Sığınak olabilir, sosyal bir form olabilir, devrim yaratabilir, belleğe eklemlenebilir… Zaman çizgisinde bir noktada neyin ihtiyacını çekiyorsak o olabilir.
