Otuz yıl geldi geçti, on ikinci albüme geçildi, Tindersticks‘te halen boş iş yok. Bizimkiler yine her zamanki kadar melankolik, asil, nazik, acılarıyla barışık.
No Treasure But Hope, isminin aksine irili ufaklı hazinelerle dolu bir çalışma. ‘İri’ nimetlerin listesi “The Amputees”, “Pinky in the Daylight”, “See My Girls” diye uzayıp gidiyor, daha ufak hamlelerin varlığı ise çoğunlukla grubun günün sonunda “her zamanki gibi” tınlamasına bağlı. Yeni pek bir numara yok, bilindik, aşina olduğumuz Tindersticks soyluluğu var. Bu durumun ne kadar takdir hak ettiğini tespit etmek size kalmış.
Yaşamın dehşetli güzelliğini göz alıcı biçimde deneyimlemek isteyenlere önerilir.
