Violent Femmes‘le tanışıp da durumundan şikayetçi olan birilerini tanımıyoruz. Bundan 36 sene önce “Blister in the Sun”, “Add It Up” gibi güzelliklerle hayatımıza giren ekip -kısa molalar verdilerse de- hala dimdik ayakta. Öte yandan çıtayı oldukça yükseğe çektikleri ilk albümlerinden sonraki kariyerleri, ne yazık ki geniş kitlelerce pek ilgi görmedi. Oysa içinde Hallowed Ground, Freak Magnet gibi başka eli yüzü düzgün işler barındıran bir kariyer bu. Tek sorun biraz fazla inişli çıkışlı seyretmesi.
Koleksiyona katılan son evlat Hotel Last Resort‘un oldukça güzel anları var. Television‘dan tanıdığımız efsane Tom Verlaine‘in konukluk ettiği, albüme adını veren parça örneğin. Siyasi sözleri Violent Femmes eğlencesine yediren “I’m Nothing” ve “God Bless America” gibi örnekler ha keza. Gelin görün ki albümde eksik hissettiren şeyler de biraz fazla. “Hotel Last Resort”ta geçen “Artık akorları değiştirmiyorum / Akorlar kendini değiştiriyor” sözü de bu yüzden biraz eğreti kalıyor: Az çok eğlenceli, ama yeni atılımlar içinde olmayan, akılda kalıcılığı düşük bir seçkiyle karşı karşıyayız. Risk alıp almamak her grup için bir tercih meselesidir, ancak Femmes üyeleri risk almadıkça sanki o eski enerjilerini de yeniden kazanamıyorlar, haliyle müzikler eski günlere kıyasla biraz sönük tınlıyor.
Senelerdir Femmes dinleyen koyu hayranlar hayalkırıklığına uğrar mı? Belki evet, muhtemelen hayır. Onlara da ne yazık ki eskisi kadar rastlayamıyoruz. Neticede grupla hatıralarınız varsa, Hotel Last Resort‘a pekala bir kulak verebilirsiniz. Eski folk punk’çılardan kim kaldı?
PUANLAMA: 5/10
