Bundan yıllar, yıllar önce kaliteli bir şekilde isyan etme yöntemleri arayan ergenlere şifa gibi gelen gruplardandı Biffy Clyro. Burada bahsettiğimiz ergenlik, elbette sadece belirli bir biyolojik yaşı belirtiyor, küçümseme veya hakaret peşinde koşmuyor. Belki de bir neslin ‘seçkin’ temsilcileri için ergenlik olgusunun nihai film müziğiydi Biffy. Yer yer emo janrına teğet geçen toyluktaki müzikal tınılarını progresif rock tonlarına boyayan bu ekibin şarkıları, ergenliğin bilincinde olmanın olgunluğuyla hareket edenlerin müziğiydi. Acılıydı, duygusaldı, umursamazdı.
Olaya bu gözle bakınca vasat seyreden bir-iki albümden sonra eski Biffy enerjisini yeniden bulabildiğimiz eserin bir film müziği albümü olması hem ironik, hem de son derece makul duruyor. Aynı isimli, henüz hiçbir yerde vizyona girmemiş Balance, Not Symmetry‘ye eşlik eden bu şarkılar, büyük ölçüde bir zaman kapsülünden fırlamış gibi canlı, genç, enerjik. James ve Ben Johnston kardeşler de, Simon Neil da o genç ve toy yönlerini benimseyerek canı gönülden performans sergilemişler. Açılışı yapan, albüme adını veren parça pekala (grubun bir ihtimal en iyi albümü) Infinity Land‘den, seçkinin canavarlarından “Sunrise” pekala Vertigo of Bliss‘ten kopup teşrif etmiş olabilir.
Besteler daha canlı ve genç dedik, buna rağmen Balance, Not Symmetry grubun en olgun işi sayılabilir. Yaş ilerliyor, normaldir elbette. Önceden görmediğimiz kadar yoğun bir keyboard kullanımı ve “Navy Blue”, “Pink” gibi kısa ve öz film müziği besteleri, grup için yeni kapıları aralayacak kadar taze ve ilerici. Haliyle Balance, Not Symmetry de hem ergenlere, hem yetişkinlere hitap eden ilk Biffy Clyro albümü. Acı-tatlı gençlik yıllarına hasret duyanlar ıskalamamalı.
PUANLAMA: 7.5/10
