Bazen aklımızı yitirmek, en olmadı kuş olup uçmak isteriz. İkincisi rüyalarımız itibarıyla daha ulaşılabilirdir çünkü. Julia Holter şimdiye kadarki en uzun, en deneysel albümü Aviary‘de iki hedefe birden yoğunlaşmış. Ardından tekrar buharlaşmış, havaya karışıp bir buluta dönüşmüş, kuşların dilinden kuşlara şakıyor. Biz kanatsızlar anlamayız belki ama, bu şakımalar kim bilir ne hikayeler barındırıyor içinde. Soyut değil, boyutlar arası hikayeler.
İdeal pop anlayışı yok, ideal olsa zevkten dört köşe olacağımız bir pop mezarlığındayız. Sanki ilahi bir ışık, unutulmuş şarkıları diriltip yeni bir canla kutsuyor, öyle yanına alıyor. Albümün kalbi “I Shall Love 2”‘daki kuş sesini andıran vokaller, gotik loşluğun içine neşe ve coşku katıyor. Manifestosunu adına taşıyan “Everyday is An Emergency”, dakikalar geçtikçe labirente yeni dönemeçler oyuyor. Sanki her dakika bir başka kapı aralanıyor, yanından geçip açmadığımız kapılar ise gizemleriyle orada öylece kalakalıyor. İhtimaller çok, risk çok, ama buna rağmen yolculuğun her kısmı inanılmaz keyifli.
Kate Bush esintili “Les Jeux To You” elimize bir teleskop tutuşturuyor, astronomiye giriş dersi veriyor adeta. Acılarını sessizce haykıran “Why Sad Song” ile bu 90 dakikalık kutsal seansın sonuna geliyoruz, ama sonsuz ihtimallerle dolu bir dünyada elbette yolculuk asla bitmez. Bundan sonraki seferlerde başka kapılar açılsın, başka güzergahlar denensin. Sakata gelecek değiliz ya!
