Hazırlayan: Müge Önder
Ada’nın elektronik karanlığından güzel haberlerimiz var. Depeche Mode, 14. stüdyo albümü “Spirit”i beğenimize sundu. 80’lerdeki kadar yoğun ve sık üretimde bulunmadıklarından ötürü 2010’ları bu albümle kapatacağını düşündüğümüz grup, yaptıkları parçalarda geçmiş dönemlerinde sahip oldukları vuruculuktan ödün verse de müzik dünyası için hâlâ önemli değere sahip.
Martin Gore‘un onaylanmamış liderliğinde ilerleyen grubun bu albümde de tipik bir Depeche Mode albümünde fark edilebileceği üzere vokal Dave Gahan’ın yapımında katkıda bulunduğu parçaları bir tık daha düşüyor, etkileyiciliği azalıyor ve dinleyiciyi yakalayamıyor. 80-90’ların stadyum müzikleri deyince akla gelen U2, Simple Minds gibi gruplarla birlikte anılan Depeche Mode bu kayıtla da aynı yoldan devam ederek benzer standartlarda üretiyor müziğini. Grup, “Spirit” ile sakinleşiyor ve yavaşlıyor gibi görünse de albümün çok da keskin olmayan protest, barışçıl ve tüm dünyanın yaşadığı, insanlığa zarar veren sorunlar hakkında tepki çekmeye çalışan bir yönü de var.
Politik bir tutum sergilemek, dikkati bütün bu problemlere çekmek, “farkındayız” demek adına Depeche Mode’un ruhani yönüyle bezenmiş bir albüm “Spirit”. Bundan dolayı da grubun vermeye çalıştığı mesajın müzikalitenin önüne geçtiği gözlemleniyor.
