Çeyrek asrı geride bırakan Sleater-Kinney için yeniden doğmanın vakti geldi. Değişim ve dönüşüm gruplar için gerekli olduğu kadar riskli bir süreçtir, kendini durmadan tazeleyen Sleater-Kinney üyeleri de bunu iyi biliyor olsa gerek. Heyhat bu defa daha albüm yayınlanmadan gruba yıllarını vermiş davulcu Janet Weiss istifasını duyurdu, haliyle bizi de evvelden bir merak sardı: Bu defaki hamle sahiden yepyeni bir gruba mı aitti?
Uzun lafın kısası, bu sorunun cevabı evet. Söz konusu dönüşümün muhtemel baş faili Annie Clark, namıdiğer pek sevdiğimiz St Vincent. Kendisi The Center Won’t Hold‘un yapımcısı ve yeri geldiğinde tınısal mimarı olarak hakkaniyetli işler başarıyor -her ne kadar bizim için bu yer yer yabancılaştırıcı bir deneyim olsa da. Günümüzde büyük ölçüde Carrie Brownstein önderliğinde seyreden ekip, albüm açılışında bizi robotik davulların kollarına atarak sanki bir çeşit Sleater-Kinney esintili distopya romanı yazıyor. “The Future Is Here”ın da sözlerinde bu hissi yalanlar bir hali yok: “Sana her zamankinden fazla ihtiyacım var / Çünkü gelecek kapımıza dayandı, geri dönemeyiz”. Duyduğumuz şey biraz St Vincent, biraz yeni bir grup. Elektronik altyapı albümün çoğunluğuna tesir ederek büyük ölçüde ilgimizi çekmeyi başarıyor, “Reach Out”, “Broken” ve “RUINS” gibi pop soslu şarkılar ise ilgi çekici bir dinleti sunuyor kuşkusuz.
The Center Won’t Hold‘un topalladığı yerler, grup üyelerinin düştükleri yeni patikada henüz tınılarını oturtamamış olmasından meydana geliyor. “LOVE” ve “Bad Dance” gibi işler ise oldukça karanlık ve hareketli seyretmelerine rağmen önceden duymadığımız yeni bir şey dinlediğimiz izlenimi vermiyor. Yine de, bütün bu engelleri aşacak olursak onca yılı geride bırakmış bir ekip için oldukça sağlam bir işle karşı karşıyayız. Sevenleri bir şans vermekten korkmasın.
PUANLAMA: 7/10
