Mario Verandi‘nin neoklasik müzikleri birden fazla coğrafyadan izler taşıyor. Arjantin doğumlu bestekar hem ülkesinde hem İngiltere’de müzik eğitimi aldıktan sonra Berlin’e yerleşmiş, dünyanın kültür başkentlerinden birinde çalışmalarını sürdürmüş, 20 yıl sonra hala orada yaşıyor. Yeni albümü Remansum ise daha adında bu çok kültürlülüğün içinden bir homojenlik çıkarıyor: “Bir yerde sabit kalmak” eyleminden türeyen bu kelime, albümün anın ölümsüzlüğüne eğilen ruhuna dair kesinlikle bir şeyler söylüyor.
Enstrümantal ambient dokunuşlarla serpilen albümde vokallerin devreye girdiği “Ayse”de duyduğumuz tek sözler “La ilahe illallah” oluyor, albümün ortasına bir dua nakaratı yerleştirmek dışarıdan bakan biri için seçkinin spiritüel ruhuna güç katsa da Müslüman kültürün içinde yetişmiş bizler için bir nebze Remansum’un büyüsünden götürebiliyor. İmkanımız olursa bu şarkının enstrümantal versiyonunu da dinlemek isterdik, zira albümün notaları baştan sona dünyadan arındırılmış bir bütüncüllükle akıyor. Zamanda ve mekanda sabit bir noktadayız, geri kalan her şey bir nehir misali burada çağlıyor. Buna elbette -kabaca nostalji diyebileceğimiz- geçmişin ruhu da dahil.
Belleğin kendisiyle kol kola gelişen bu müzikler sayesinde yaşanmışlıklar üstünüzde bir yük olmadan, olanca sakinliğiyle akıp gidiyor. Size de düşüncelerinizle rahat bir okulda gevşemek kalıyor. Bu dinlendirici ve aydınlatıcı egzersize herkes bir şans tanımalı.
