Eserin adındaki “naive (saf, toy, naif)” yakıştırması boşuna değil, Evgeny Grinko Naive Album‘de çocuksu bir masumiyetin büyüsünü keşfe çıkıyor. Alabildiğine genç, tecrübesizliğiyle alabildiğine yaşam dolu bir ruha kendi ustalığıyla ses, anlam ve bütünlük bahşediyor.
Albümde sesine yer verilen masum ruh, baharın ta kendisi de olabilir elbette. Baharın gelişini kutlamaksa amaç, bu şenlik hissiyatında da yine gençliğin coşkusu ve hüznü mevcut. Bir kışın ardından yeniden canlanan, gençleşen doğanın sesi midir duyduğumuz? Tabi bu doğumun içinde kendinden önceki canların ölümü de var. Doğum ve ölüm, coşku ve hüzün: Naive Album‘u dinlerken sıcağı sıcağına bu temaları istediğimiz meale yorabiliyoruz. Belki fikirlerle, büyük ihtimal duygularla anlam kırıntıları yakalıyoruz.
Dinleyiciyle doğrudan konuşabilen müzisyenlerden biri Evgeny Grinko. Başta bu coğrafya olmak üzere dinleyicileriyle çok sağlam bir empati bağı kuran, huzurun peşine düşerken bizi bu arayışa kibarca davet eden ve teklifini kabul ettiğimiz vakit pişmanlık duymadığımız bir isim. Naive Album, halihazırda zarifçe ilerleyen bir kariyerin son ‘rengarenk’ hatırası. Baharla kol kola kapımızda belirmiş.
