Öncelikle ağızdan malumun ilanını çıkarmak gerek: İkinci Black Country, New Road albümü Ants from Up There‘i vokal Isaac Wood‘un gruptan ayrılması gündeminden bağımsız biçimde değerlendirmek çok zor, hatta dümdüz imkansız. Hele bu ayrılık albümün yayınlanmasından günler önce gerçekleşmişken, bünyelerde uyandırdığı şok hâlâ tazeyken… Bir de karşımızda bu kadar incelikli, kırılgan ve büyüleyici bir iş varken. Mental sorunları sebebiyle dostlarıyla çıktığı bu patikadan ayrılmaya karar veren Wood’un albüm boyu ne kadar içten ve yer yer ne kadar hüzünlü tınladığını duyunca kendisi için en iyi kararı verdiğine duyduğumuz güven güçleniyor. “Bir dakikadan az süreliğine / Aynı gökyüzünü paylaşacağız / Sonrasında ise Isaac acı çekecek” şeklinde üç dizeye sahip “Concorde” bu albümde, hatırlatmış olalım. İşin bizim tarafımızdaki buruk tebessümü ise bu samimiyetin süzgecinden inanılmaz görkemli bir sanatsal beyanın demlenmiş olması. Öncelikle Isaac’e modern müziğe sunduğu katkılar nedeniyle teşekkür edip tez vakitte mental sağlığını geri kazanmasını temenni edelim, sonra da hem onu hem de grubun geri kalanını bu büyüleyici güzellik için kutlayalım.
Ants From Up There‘i tür kalıplarına sığdırmak, aynı grubun geçen sene aynı tarihte çıkan ilk albümü For The First Time gibi nafile bir uğraş. Post-punk, post-rock, caz, klezmer… İstediğiniz tanımı, etiketi kullanmak serbest, ama mevzubahis önceki albümde bu üslupla 10 müzik türü sayılabilirse buradaki materyalden pekâlâ 20, belki 30 etiket çıkarmak mümkün. Mesela Godspeed You! Black Emperor’ı andıran yapısal gelişimleriyle pek çoğumuzun gönlünü anında fetheden “Snow Globes“a post-rock deyip geçersek free jazz formunda takılan ve sonlarda bambaşka bir boyuta geçen Charlie Wayne’in o insanüstü davul dokunuşlarını nasıl izah edeceğiz? “Good Will Hunting“in panik atak dolu folk-grunge-caz-elektronik alaşımını tarif etmeye nasıl yaklaşacağız? “The Place Where He Inserted The Blade“in insanı delip geçen yıkım gücünü hangi tanıma sığdıracağız? Bir dram filminin en gerçek sahnesine eşlik ediyor gibi tınlayan “Mark’s Theme” ve grubun belki de bugüne dek kaydettiği en deneysel-progresif iş olan kapanış “Basketball Shoes“u bir arada barındıran bir albüm, nasıl bu kadar bütünsel tınlayabilir? Gelin yapısal bir bakışla bu gizemi aydınlatmaya çalışalım.
Son birkaç ayda verdikleri demeçlerde çok beklenen ikinci albümlerinin ilk albümün en pop şarkısı “Track X” istikametinde gideceğini belirten, 2021 şubatında kendileriyle yaptığımız söyleşide ise “muhtemelen her sene farklı bir konsept üstünde çalışıp bir önceki albümlerine benzemeyeceklerini” ileten ekibin bu uğurdaki cesur atılımları Ants from Up There‘in bütününde kendini belli ediyor. Fakat karşımızdaki akışı, tabiri caizse anlatıyı incelediğimizde bu gayeye ulaşırken muhtemelen katmanlı bir süreçten geçtiklerini gözlemlememek elde değil. Erkenden tekli olarak yayınlanan açılış “Chaos Space Marine” daha sakin geçecek “Concorde” ve “Bread Song” gibi şarkılar öncesi yüksek enerjisiyle ilk albümü anımsatıyor. Yine Isaac’e bağlanalım, şarkının son dizelerindeyiz: “Eve dönüyorum, Billie Eilish usulü / Bir konkord havalanacak / Kazdığım çukur için kusura bakma.” Kendi başlarına ziyadesiyle soyut tınlayan bu dizeler ya da motifler, sonraki şarkılarda tekrar tekrar karşımıza çıkıyor. Bu açılışın ardından önce popvari sularda, sonra daha caz odaklı anlarda yüzen, nihayetinde devasa bir iç çekişi sürükleyen küçük aktörlere dönüşüyorlar hepsi ve sonsuz okumaya açık başka daha nice dize. Enstrüman düzeyinde benzer tekrirler var: “Snow Globes”u sürükleyen bir melodi motifi, kapanışa doğru “Basketball Shoes“ta yeni bir formda karşımıza çıkabiliyor. “Chaos Space Marine”i bir uzay mekiğinin fırlatıldığı üsse benzetirsek grubun önce dingin dingin salındığını, sonrasında ise kazanda kaynattıkları onca birikmişliğin içinden bir duygusal kreşendo ve katarsise ulaştıklarını öne sürebiliriz. Veya ilk albümlerinden alıntıyla: “İngiliz mühendisliğinin nihai zirvesine” bir adım daha yakınlar. Bunu da dost meclisinden gelen bir enerji, hakiki hisler ve üst düzey virtüözlük ile başarıyorlar.
Akılda kalıcı, karanlık ve ödülü büyük bir deneyim Ants From Up There. Yer yer hakikilik düzeyiyle dinleyiciyi zorlayan, verdiği mücadelenin içinden bir başarı anıtı çıkaran bu ikinci tur, Black Country, New Road’un henüz kısa ve öz yolculuğunda can alıcı, hayati bir parça olarak karşımızda dikiliyor. Zorluklara inat büyülemeye devam etmeleri dileğiyle.
