Indie rock’a şekil veren gruplardan Pavement‘ın hikayesi 2010’da ikinci kez sona erdi; çetenin elebaşlarından Stephen Malkmus‘un ise durmaya hiç niyeti yok. İlk solo albümünde sunduğu aşırı sağlam müziklerle solo kariyerine güzel bir başlangıç yapmış, ardından gelen The Jicks ortaklıkları ile de kült bir müzik figürü olarak yerini pekiştirmişti. Groove Denied‘da ise dümeni hiç beklemediğimiz bir yöne, elektronik deryalara kırıyor.
Evet, albüm en kaba tabirle elektronik türünün kollarına yerleşse de işin analizi bundan daha karışık. Zira Kraftwerk, Human League gibi gruplar dinleme tecrübemizi tanıdık hale getirse de işlenişte daha ziyade post-punk bir tavır var. Gitarlar ve bilgisayar sesleri kol kola ilerleyip çoğunlukla tutarlı bir harman yaratıyor. O kadar tutarlı olmayan anların içinde risklerden itinayla kaçınıp fazla tanıdık ve eksik tınlayan “Bossviscerate” var. Bir de açılış şarkısı “Belziger Faceplant”‘in “Elektronik olduğumu belli edeyim” halleri. Gerisi yeniden dinlenmeye fazlasıyla müsait ve eğlenceli.
Malkmus’un diskografisinin muhtemelen en orijinal halkası olan Groove Denied, entelektüel ve incelikli bir iş. Malkmus da yeni yeni keşfettiği bu dijital materyalleri fazlasıyla sevmişe benziyor. Biraz daha zaman verirsek bir sonraki turda ortaya daha iyisini çıkarabilir. Ancak, Groove Denied‘ı keyifli kılan şeyin tam da usta bir müzisyenden yayılan amatörlük hissi olabileceği ihtimaline göz yummamalı.
PUANLAMA: 7/10
