“Kültürel farklılıklarımıza rağmen insan olmanın mealine dair içsel bir anlayış taşıdığımızı düşünüyorum,” diye yazmış Joep Beving yeni albümü Henosis için karaladığı notlarında. Belki de duyduğumuz notalar bu anlayışın peşinden giden bir arayışın izidir, diye düşünmeden edemiyor insan. Durum böyleyse sahiden epik bir arayış bu, zira dinlediğimiz 23 şarkı toplamda bir buçuk saatlik bir süreyi işgal ediyor.
2015’te Solipsism ile başlayıp 2017’de Prehension ile devam eden bir ‘üçleme’yi nihayete erdiriyor Henosis. Beving’in piyanosuna yer yer kemanlar, yer yer elektronik düzenlemeler eşlik ediyor. Maarten Vos, Echo Collective, Cappella Amsterdam gibi konuklar kendilerine düşen görevi başarıyla yerine getirerek Beving’in bahsettiği türde bir empatinin geliştirilmesine katkıda bulunuyor. Heyhat böylesine uzun bir sürede verilmek istenen epiklik duygusunun biraz inişli çıkışlı seyrettiğini de belirmek lazım. “Shepherd” ve “Orvonton” gibi iki oldukça sinematik eseri “Sol and Luna” ve “Klangfall” gibi daha mütevazı tonlar takip ediyor, kimi yerde koşasımız, kimi yerde olduğumuz noktada yatasımız geliyor.
Ölçekteki dengesizlikleri es geçecek olursak elimizde taş gibi bir yapıt var elbette. Beving’i akranı neo-klasik besteciler içinde kendine has bir koltuğu seçmiş, ayrıksı bir deha. Mayıs’ta buraya konsere geldiğinde hepimize mest edeceğine de kuşkumuz yok. Hepimiz havaya yükseleceğiz. Daha da önemlisi, Beving de uzun bir süre yükselmeyi sürdürecek. Göğe tırmanma eyleminin sonu olmaz. Kutup Yıldızı ve ötesi bekliyor.
PUANLAMA: 7.5/10
