Dublin’li grup Fontaines D.C’nin 2019’da çıkan ilk albümü Dogrel, BBC Music 6 ve Londra’nın ikonik plak dükkanı Rough Trade’in yılın en iyi albümü ödüllerini almıştı. Ayrıca prestijli Mercury ödülünün de adayı olmuştu. Bu albümden ‘Boys in the Better Land’ Türkiye’de radyolarda geçen yıl çok sık dönüyordu.
Bu sene çıkardıkları ikinci albümleri A Hero’s Death, İngiliz ve Amerikan müzik basınını memnun etmişe benziyor. Modern dünyanın belirsizliklerine felsefi olarak yaklaşan bir albüm olarak görülmüş. Bu albüm gerçekten de yer yer içe dönük, düşüncelere dalmış bir ruh halini ele verirken bazen de The Strokes ve Interpol’ün gergin enerjisini taşıyor. Eleştirmenler Beach Boys etkisinden de bahsediyorlar. Ben bu bağlantıyı görmekte zorlandım açıkçası. Bana bazı şarkılar belli bir ritmin üzerinde okunan spoken word performansı gibi geldi. Hatta diyebilirim ki son iki şarkı çok tekdüze ve yavan. Bu da şu demek: Bir duygu uyandırmıyorlar. Özellikle sonlara doğru dinlemek biraz işkence şeklini alıyor. Bana kalırsa bu albümü bir şiir kitabı olarak yayınlasalar daha çok ilgi çekebilirdi.
İlk albümün enerjik sound’u bu albümde ağırlıklı olarak introspektif bir bakışa yerini bırakmış diyebilirim. Bağıran bir vokal yok bu albümde. Daha az kendinden emin bir Fontaines D.C ile karşı karşıyayız. Sonuç olarak bir miktar şişirilmiş, pek de yeni bir şey söylemeyen( dünya üzerinde söylenecek yeni söz kaldı mı merak ediyorum), bir süre insanı oyalamaktan öte bir anlam taşımayan bir albüm bu.
