Hazırlayan: Yankı Yıldırım
Japon bir mangadan uyarlanan 2003 yapımı “Oldboy”, Park Chan-Wook yapımı bir Güney Kore filmi. Film, baş karakter olan Oh Dae-Sue’nun’nun yağmurlu bir gecede kaçırılarak on beş yıl boyunca bir odada hapsedilmesini ve bu on beş yılın intikamını almaya karar vermesini anlatıyor.
Klasik bir intikam filmi kategorisinde olmayan “Oldboy” diğer filmlerin aksine hikayesinde oldukça acımasız dokunuşlar barındırıyor. Bunun nedeni ise tabii ki yönetmen Chan-Wook. Yönetmen, 2004 yılında Cannes Film Festivali’nde film hakkında konuşmuş ve insan ilişkilerinde hep bir çeşit şiddetin var olduğunu, bu filmde de yüzleşilen şiddeti direkt olarak göstermek istediğini belirtimiştir.
Yönetmenin bu konuda oldukça başarılı olduğunu söylemeye gerek yok elbette. Filmle bütünleşmiş sahneler ile (canlı ahtapot yeme, diş sökme, dil kesme) yönetmenin anlatılmak istenen duyguları keskin birer simge haline dönüştürmeyi tercih ederek seyircide bir irkilme duygusu yaratmak istediği apaçık.
Karakterler her ne kadar giyim ve saç tarzları, alışkanlıkları ile ince ince düşünülmüş ve birbirinden tamamen farklı olarak lanse edilmiş olsa da ipuçları takip edildiğinde tamamen zıt olan karakterlerin dahi, içten içe bir benzeşme halinde oldukları gözlerden kaçmıyor. İnsanlara ne kadar kötülük yaptığının farkında olan Oh Dae-Su, kendisini kimin hapsettiği konusunda fikir yürütürken bile onlarca isim sayabilmektedir. Buna karşılık, karşısına çıkan genç kız Mi-do, kendi halinde yaşamakta olan masum ve iyi niyetli bir insandır. Birbirinden bütünüyle farklı olan bu karakterlerde ortak olan özellikler ise göze çarpmaktadır; Oh Dae-Su ve Mi-do’nun yalnızlık ve acı üzerine gördükleri halisünasyonlarda karıncalar vardır.
Bunun haricinde, filmdeki karakterlerin yaşanan olaylar karşısında hissettikleri duyguların mimiklerinden fark edildiği pek söylenemez. Filmde yer alan sert denilebilecek sahneler ile bu durumun oluşturduğu zıtlık ise, olayların etkisini seyirci üzerinde güçlendirmekte oldukça işe yarıyor.
Filmdeki müziklerin tamamı Jo Yeong-Wook’a ait. Her bir şarkı, diğer filmlerden kan ve şiddet sahnelerinde duymaya alışkın olduğumuz müziklerden ziyade, tamamen naif. Şarkılara ait ilginç ve bir o kadar da mükemmel olan ayrıntı ise, her bir şarkının ismini harika bir filmden almış olması.
Oh Dae-Su ve Mi-do arasındaki aşkı en içten şekilde anlatan “The Last Waltz” şarkısına ilham olan film 1978 yapımı bir Martin Scorsese filmi olan “The Last Waltz” filmidir.
“Breathless” şarkısı adını 1960 yapımı Jean-Luc Godard filminden almıştır.
Brian De Palma’nın yönetmiş olduğu 1980 yapımı film ise “Dressed to Kill” şarkısına adını vermiştir.
“Look Back in Anger” ise 1959 yapımı bir Tony Richardson filmidir.
Tamamı birbirinden etkileyici olan şarkılar, isimlerini aldıkları filmlerin temalarıya/yarattıkları hislerle paralel sahnelerde kullanılarak seyirciyi bir kez daha büyülemeyi başarıyor.
“Oldboy” filmi, kişinin kendi içindeki şiddeti tereddütsüz bir şekilde açığa vururken, şiddetin bir amaç uğruna var olduğunu gösteriyor ve kişisel/toplumsal bir sorgulama ile hepimizi içinden çıkılmaz hesaplaşmalara sürüklüyor.
“Kız kardeşim ve ben, her şeyi bildiğimiz halde bile birbirimizi sevdik. Siz ikiniz, aynı şeyi yapabilir miydiniz?”
