“Bir onca kelimeye ayrılacak vakit vardır, bir de uyumaya,” cümlesini karalamış zamanında Homeros. Genç ve yetenekli gitarist Efe Demiral da sözlere yer vermeyen ikinci solo albümü Uyku Pansiyon‘da rüya aleminden kopardığı her ilhamı notalara dökmüş, bir nevi bu gizemli ve maceralı diyarda kendi ‘Odyssey’ine çıkmış gibi tınlıyor. Veya macera dolu bir ‘düş günü’nün sonunda yaşadıklarını yolda bulduğu bir otelin odasında günlüğüne aktarıyormuş gibi.
Bu başarının sırrı elbette bir ölçüde deneyimden geliyor. Bundan 10 sene kadar önce Erkan Oğur‘un hocalığından beslenen, Bilgi Üniversitesi’nde aldığı müzik eğitiminin ardından ise Can Kazaz, Cihan Mürtezaoğlu ve Simge Pınar gibi isimlerle çalışan Demiral ilk solo albümü Inside Out ile rüştünü bir kez daha ispatlamıştı. Caz temelli, ince yoğrulmuş müziğine bu turda ise Gunnar Halle, Tamer Temel, Eren Turgut, Mert Can Bilgin ve Deniz Özçelik eşlik etmiş. Öte yandan Demiral’ın tek başına kaydettiği “Olca” ve “Denizler” adlı iki parçanın da bir başına oldukça güçlü durduğunu söylemeden geçmemeli.
Uyku Pansiyon, tam olarak adında verdiği izlenimi sunabilen ve her dakikasında harikalar yaratan o özel albümlerden. Akıcı, güçlü, orijinal ve tekrar tekrar uğranması gereken bir ‘rüya durağı’. Gidince çok memnun kalıp da yeniden ziyaret etmeye karar verdiğiniz deniz kıyısı, yeşiller içinde bir tesis misali. Günün sonunda dinleyiniz!
PUANLAMA: 9/10
