Önce bağımlılık gelir, sonra affoluş: Rock’n roll hayatına dair edinilmiş izlenimlerimize göre hızlı bir hayat yaşayan pek çok sanatçı, bir noktada bu düzende boğulmaya ve kendini yeniden inşa etmeye başlar. DIIV için de durum bu oldu: Önceki kayıt Is The Is Are‘ı yaratırken vaktini çoğunlukla rehabilitasyonda geçiren vokal Zachary Cole Smith, bu yorucu dönemin ardından ekibiyle birlikte küllerinden doğmaya başlıyor Deceiver‘da.
Müzikler halis muhlis shoegaze formatında yaşamını sürdürüyor. My Bloody Valentine‘ın da izleri var duyduklarımızda, Slowdive, Sonic Youth (“Skin Game”), Deafheaven (“Archeron”), Jeff Buckley ve Elliott Smith‘in (“Between Tides”) de. Indie pop’u metalperest bir sertlikle buluşturarak albüm kapağındaki izlenimci/sürrealist portreyi bir ölçüde hayata geçirmeyi başarıyor DIIV, bunu başarırken de evvela kendine has bir tını yaratıyor. Deceiver, belki de grubun sesini gerçek anlamda bulduğu ilk albümü.
Deceiver, düşleriyle kabuslarını göz alıcı bir törende evlendirerek DIIV’i yeni baştan yaratıyor. Duyduklarımızın kolaylıkla bir tık daha vurucu olabileceğini ise tüm iyi niyetimizle söylememiz lazım. Ekip bunu da başardığı takdirde bir sonraki albümde şaheserliğe yürüyebilir.
PUANLAMA: 8/10
