Korku filmlerini sever misin, hangisidir en sevdiğin?
Daveed Diggs, ’96 Neve Campbell
Geçtiğimiz günlerde yeni Lebanon Hanover albümü Sci-Fi Sky‘ın incelemesini kaleme aldığımızda albümü bir bilim-kurgu filmine benzetmiş, yaşadığımız gerçekdışı yılla ve bağlamla nasıl da güçlü paralellikler gösterdiği üstünde durmuştuk. Peki 2020’yi başka bir film janrıyla tasvir etsek bu ne olurdu? Korku muhtemelen. Sahiden her gün başka kötü haberlere uyandığımız, iki adım sonraki tehlikeyi seze seze yürümeyi sürdürdüğümüz, kapalı mekanlarda klostrofobik duygular yaşadığımız bu sürecin korku türüyle bir akrabalığı var gibi. Eğer köşede bekleyen tekinsizlik hissini bu sene yayınlanmış bir albüm yansıtabiliyorsa o da Visions of Bodies Being Burned olsa gerek.
Deneysel hip-hop ekibi Clipping geçtiğimiz sene olay yaratan albümleri There Existed an Addiction to Blood‘u yayımlamış, karanlık bir sokakta kulaklıkla yürürken dinlemeyi tercih etmeyeceğimiz müzikler yaratmıştı. Bu ikircikli güzelliğin devam filminin aslında birkaç ay içinde gelmesi gerekiyordu, pandemi gelişti, verilen mola bir yılı buldu. Visions of Bodies Being Burned artık tüm ihtişamıyla karşımızda, bünyesinde de içimize huzursuzluk tohumları serpecek nice durak içeriyor. “Karanlıkta şamdanlar, yanmakta olan bedenlerin tezahürleri” gibi loş ışıkta sarf edilmiş nice gizemli söz burada mevcut. Yaşamakta olduğumuz korku ikliminin dehlizlerine “Something Underneath”de ayan beyan iniyor, “kuşların şakımadığı, dağların tepelerinin parçalanıp düştüğü” derinliklere adım atıyoruz. Daveed Diggs bu şarkıda morning (sabah) ve mourning (yas tutmak) kelimeleri arasında cinas yaparak gece vaktinin ötesine dair gözlemlerde bulunuyor, her yeni günün yeni endişeler ve iç çekişlerle geçtiğini bize yeniden hatırlatıyor. Bunları yaparken hikayenin öznesi değil, anlatıcısı oluyor; duygulara meyletmektense özgüvenli bir ses tonuna başvurarak sanatın üstümüzde kurduğu tehditkar tahakküme vurgu yapıyor.
“İşin en kötü kısmı ölüm değildi,” sözleriyle açılan “Pain Everyday” günlük varoluşçu acılar denizinde yeni ufuklara yelken açıyor, son dakikasını duyguları şaha kaldıran orkestralı dokunuşlara emanet ederken peşi sıra beliren “Check the Lock” ve “Looking Like Meat“in endüstriyel dokusuyla anlamlı tezatlar yaratıyor. “Looking Like Meat” Nine Inch Nails’ın erken döneminden kayıp bir şarkıyı andırıyor, gitarların yapıbozumuyla yaratılmış enstrüman dokusu ise dinleyeni adeta işitsel bir bataklığa sürüklüyor. Piyanoyla bezeli bir korku filmi soundtrack’ini tartışılmaz derecede andıran “Eaten Alive” her tür filminde gerilimin tepeye yaklaştığı o anı müjdeliyor, Yoko Ono yorumu “Secret Piece” ise sessizliğin içindeki dehşete yeni izahlar getiriyor.
Visions of Bodies Being Burned bir gerçeklikten kaçış albümü değil, ortasına tepeden düşüverdiğimiz hakiki korkunun ta kendisi. Gerçek olamayacak kadar absürt, film olmayacak kadar özdeşleşmeye müsait bu enteresan albümü deneysel müzik aşığı herkes bir kenara not düşmeli. Clipping’in memleketi ABD son seçimle yeni bir viraja girdi, umuyoruz gerilim dolu bu yolun sonu herkes için yakındır.
