Tamara Lindeman‘ın ellerinde mütevazı bir proje olarak başlayan ve gün geçtikçe paletine yeni insanlarla yeni renkler katan The Weather Station, yeni albümünde 15’i aşkın müzisyeni harika bir ahenkle ağırlıyor.
Piyano, gitar, wurlitzer, flüt, saksafon; Ignorance‘da hepsine ve daha fazlasına yer var. Buna rağmen albüm yer yer şaşırtıcı bir pastoral sadelikte tınlama illüzyonu veriyor insana. Oysa duyduklarımızın sınırları fezanın hemen her ucuna varıyor. Lindeman’ın doğrudan, sade, güçlü vokalleri her çeşit müzikal ilhamla birleşip ortaya çok güzel bir serseri mayın koyuyor. Dinginliğinin içinde çeşit çeşit fırtına barındıran şarkılar bunlar. Yeri geliyor iklim krizi hakkında sözler işitiyor, yeri geliyor Kate Bush‘vari eşiklerden (“Parking Lot“) geçiyoruz.
The Weather Station’ın kökenlerinde hala bir miktar folk var. Her folk eseri gibi gücünü esas olarak topraktan alan Ignorance, simultane biçimde başarılı uçuşlar da gerçekleştiriyor. Tarz etiketleri yapıştırmak kifayetsiz artık; disko, rock, caz, ne arasanız hepsinden biraz var. Ve bütün bu güçleri birleştiren kara toprak… Ne de olsa isyan dürtüsü oradan.
