Yeraltı dehlizlerinin son zamanlarda parlayan yıldızlarından The Underground Youth‘un bir önceki şahane albümü What Kind Of Dystopian Hellhole Is This? piyasaya çıktığı vakitlerde bakalım hakkında ne karalamışız: “(…)Biraz saykodelik esintiler, biraz garaj, biraz post-punk, biraz shoegazing, biraz blues bir arada yoğrulup dream pop diyebileceğimiz bir temelin üstünde inşa edilmiş. (…) Klostrofobik, melankolik ve gece için yaratılmış orijinal bir musiki arıyorsanız başka yere bakmanıza gerek yok.”
O zamanlar ettiğimiz kelamlar, az çok Montage Images of Lust & Fear‘da da geçerli. Türler arası barajlar yine yıkılıyor, yine Bauhaus‘tan Joy Division‘a sayısız efsanevi ekipten gruba kalan parıltıları yakalarken hiçbir tanıma da tam anlamıyla razı gelemiyoruz. Bir ayağı bugünlerde Berlin’e basan ekip, şüphesiz ki bu şehrin eşsiz müzikal mirasını tınısına güzelce yediriyor, bunu yaparken de günbegün bestekarlıkta ustalaşıyor. “Last Exit To Nowhere”‘i sürükleyen tehditkar gitarlar, “The Death of an Author”‘ın hem progresif ve planlı hem de punk ve kaotik yapısı, “This Is But A Dream”‘in havada saldırganca süzülüşü, iki tekmilli “Blind”‘ın aydınlıkla karanlık arasındaki yolculuğu ve daha nice güzel detay, bir şekilde sadece ve sadece The Underground Youth‘a ait olduğunu bağırıyor. Pasif agresif tavırlar göze hiç bu kadar zarif görünmemişti.
Grup kadrosu devamlı değişse de müzikler takdir edilesi biçimde genç ve taze kalabiliyor, bu gerçek muhtemelen The Underground Youth‘un en güçlü yanı. Tabi söz konusu kadronun seçkinliği de kalitede önemli role sahip: MIOL&F’da yer alan 9 şarkının 6’sında kıdemli Swans delilerinden Chriptoph Hahn‘ın sert ama şefkatli dokunuşlarına rastlıyoruz örneğin. Craig Dyer ise yer yer öylesine Nick Cave gibi tınlıyor ki, emin olmak için künyeye bakmadık değil.
Velhasılkelam, The Underground Youth müzik dünyasının hala heyecan verici olduğunu bir başına kanıtlayan, buna rağmen ziyadesiyle ünsüz kalmış gruplardan sadece biri. Yeraltındaki dehlizleri küçümsememek lazım demek ki.
PUANLAMA: 9/10
