Hazırlayan: Yankı Yıldırım
Sampha henüz üç yaşındayken babası ona bir piyano alır. Çok derin anlamlar yüklemez alırken, tek amacı oğlunu televizyondan uzak tutmaktır. Ama piyano Sampha’nın hayatında değişmeyen şeylerden biri olarak kalır; bununla da yetinmeyerek onun hayatını değiştirir. Piyano ile büyüyen Sampha erken yaşta tanıştığı müzik ile kendini ve hayatı keşfeder. Bu keşfin sonucu ise elbette ki “Process”tir.
İngiliz grup The xx’in “Basic Space” şarkısına yaptığı remiksle adını duyuran Sampha, “Process” adını taşıyan albümünü şubat ayında yayınlandı. Sanatçının ilk albümü olan “Process” oldukça etkileyici bir albüm. Babasını 1998 yılında akciğer kanserinden, annesini ise 2015 yılında yine kanserden kaybeden Sampha, elektronik tınıların arasına acılarını katıyor. Başta durgun izlenimi veren şarkılardaki hafif yükselişler; piyanonun kendini belli etmesi ve Sampha’nın kabullenme/sorgulama dolu sakin ses tonu şarkıların aslında ne kadar yoğun olduğunu gösteriyor.
Sampha, beraber büyüdüğü piyanoyu kendi kayıplarını, acılarını, korkularını anlatmak için bir araç haline getiriyor. Çoğu insanın sahip olduğundan çok daha güzel bir araç bu; çünkü bu sayede ona dair en anlamlı şeyleri kilometrelerce öteden hissedebiliyoruz. Albümün en etkileyici parçalarından biri olan “Plastic 100ºC” Sampha’nın endişelelerini sonuna kadar anlatıyor mesela; “sleeping with my worries” diyen Sampha’nın nasıl bir ruh halinde olduğunu anlayabiliyoruz. Tabii bunu tam anlamıyla anlamak için şarkının hikayesini de bilmek gerekli. Sampha, boğazında bir şişlik fark etmesinin ardından doktora gidiyor; yapılan araştırmalara rağmen şişliğin nedeni anlaşılamıyor. Sampha’ya da bu anlaşılmazlılığın onda yarattıklarını müziğine dökmek ve endişeleriyle uyumak kalıyor.
“Kora Sings” isimli şarkı ise albümün en hareketli parçalarından. Müziğe kendinizi kaptırıp hafifçe dans etmeniz mümkün; ancak şarkının sözlerinde Sampha’nın annesinden bahsettiğini ve ondan “my angel” diye bahsettiğini fark edince kafanızda olan şey şarkının sonunda olan şeyle tamamen aynı; gök gürültüsü ve yağmur.
“Process” ile Sampha’nın iç dünyasında bir yolculuğa çıkıyoruz. Bu dünyada endişeler ve korkular melodik ve akışkanlar; oradan oraya akıp gidiyorlar. Ara ara yağmur yağıyor ve piyano asla susmuyor.
