Hazırlayan: Gökçe Işık
Kendime Ağıt‘da bu sefer daha farklı bir listeyle karşınızdayım. Burada bu yazıları yazarken sanki biraz dertleşiyormuşum hissi yaşıyorum.
Öğrencilerin ‘en sevdiği’ haftaları (finalleri) geride bırakırken, benim de içinde bulunduğum bu haftalardaki dinlediğim müziklerin bir kısmını sizle paylaştım. Her gün güneşin doğuşuyla dinleyip, biraz da olsa mutluluk dozumu arttıran şarkılar bunlar. Hüznün içinde olan ‘mutluluğu’ çok nadir kişiler anlıyor. Hep bunu anlatmakta zorluk çektim. Aranızda bu durumları yaşayanlar olduğundan da eminim. Kıyı Müzik işte bizi böyle buluşturuyor.
Sabahın ilk mavilikleri, insanların erken uyanışlarının, isteksizliklerinin yüzlerindeki ifadeleri anlama, bu basit şeylere anlam yükleyip, bir de arka plana şarkı eklemek bana hep mutluluk verdi. Sizlerle paylaşacağım çok şarkı var. Resmen içim içime sığmıyor. İyi ki müzik var ki, böyle ifadesiz kalan yarım yamalak duyguları ifade edemeyince müziğin tamamlaması, içimdeki benliği tamamlıyormuş gibi hissettiriyor.
Şu karmaşada kendimize istediğimiz noktada mıyız diye sormak hem klişe hem de trajikomik, fakat genellikle müziklerle uzaklaşmayı kendine terapi haline getirmiş güzel insanlara ithafen…
İyi dinlemeler!
Görsel: Pallabi Paul
Doves – Firesuite
Darkside – Metatron
Perera Elsewhere – Bizarre
Dirty Art Club – Hemlock
