2018’de Tom Waits‘li bir “Bella Ciao” yorumu dinleyebilmemizin hikmeti, şarkıyı bugünlerde alakalı-alakasız herkesin yorumluyor olması değil. Trendler bir yana, bugüne dek aleni bir politik kelamını pek işitmediğimiz Waits’in eski dostu Marc Ribot bir süredir zaten “direniş şarkıları”ndan oluşan bir albüm yaratmak istiyormuş. İlk ilham “Wall Street’i İşgal” günlerinde parıldamış, turuncu kafalı bir para babasının ülkesine başkan seçilmesi ise bardaktaki son damlayı taşırmış. Böylece etrafındaki dostlarına haber salmış Ribot, tüm gelirleri Trump karşıtı Indivisible Project organizasyonuna bağışlanacak Songs of Resistance doğmuş.
Albümdeki şarkıların memleketi üç ülkeyle sınırlı: İtalya, Meksika ve ABD. Tarihçeleri ise 1942’den 2018’e uzanıyor. Kimisi İngilizce’ye çevrilerek yeniden doğuyor, kimisi şarkı sözlerinde doğrudan ve isim vererek suçluyor. Rap, folk, rock ve blues aynı gözlükle, aynı hedefe kilitlenmiş. Waits dışında Steve Earle, Meshell Ndegeocello, Justin Vivian Bond, Fay Victor, Sam Amidon, Ohene Cornelius, Tift Merritt, Domenica Fossati ve Syd Straw yumruklarını havaya sallamak için burada. Trump’a uzun uzun iltifatlar ettikten sonra “Evet, sana diyorum” diyerek esas şarkıya naklolan “Rata de Dos Patas” (ispanyolca “İki Bacaklı Sıçan”) şüphesiz seçkinin en keyifli parçalarından. İtalyanca “Fischia Il Vento”‘dan uyarlama “The Militant Ecologist”‘le durulup ciddileşiyor, “The Big Fool”‘la yeniden gaza geliyoruz. “Knock That Statue Down”‘un öngördüğü gelecek gayet açıklayıcı: “O asil faşistleri devireceğiz.”
Ribot temelde kendi ülkesinin sorunlarından dem vurmak için yola çıkıyor belki, ancak amacının ötesinde bir şeye dönüşmeyi başarıyor Songs of Resistance, yerel değil evrensel bir protestoya teşvik ediyor. Son yıllarda karşılaştığımız politik albümler içinde güzel bir yere oturacağına şüphe yok. Peki, hedef kitle de bu güzelliği görecek mi?
