Hazırlayan: Belgin Keleş
Çabalamadan oluyordu.
Olsun.
Fani hayatın sıradanlığından sizi kurtaracak, ne için yola çıkıldığından ziyade yolun kendi cazibesine kaptıracak, işe yaramaz mucizelerle dolu tuhaf bir aşk hikâyesi izlemek isterseniz bu filme bir bakın.
Etgar Keret‘in The Bus Driver Who Wanted To Be God (Tanrı Olmak İsteyen Otobüs Şoförü) adlı kitabındaki Kneller‘in “Mutlu Kampı” isimli öyküsünden sinemaya aktarılmış film intihara meyilli bünyelere mevzuyu hiç de dramatikleştirmeden, kıvrak bir dille “etme yavrum, etme çocuğum hayat yaşamaya değer, özlersin”diyor adeta.
Malum yaz da geldi. Can yolculuk çekiyor. Filmde insanda nereye gittiğini planlamadan yola çıkma isteği uyandırıyor. Mevzu yol olunca yol şarkıları da kimilerimiz için yanımıza aldığım su kadar mühim. “Ne yani illa kendimizi mi keselim böyle güzel yol şarkıları dinlemek için?” dedirten de şahane bir soundtracki var filmin. İntiharı konu alan zira oldukça naif ve sevimli bu hikâyede “Gloomy Sunday”[1] in bir yerde kulağımıza çalınması da ince bir ayrıntı. Belki de yolda karşınıza Tom Waits çıkar, kim bilir?
Yüzünüzde kalacak hüzünlü tebessümü size temin ediyorum.
[1] Bestecisi Rezzo Serres, 70 yaşında intihar etmiştir. Şarki uzun yıllar Amerikan radyolarında yasaklanmıştı. Bir dönem intihar edenler şarkinin sözlerini son not bırakıyorlardı. ( https://en.wikipedia.org/wiki/Gloomy_Sunday )
