Günümüz şartlarında basılı dergicilik -ülkeden ülkeye pek de fark etmeksizin- zor zanaat. Dergiciliğin bitmekte olup olmadığı geniş çevrelerde tartışıladursun, basılı dergilerin eskisine göre çok daha az ilgi gördüğü apaçık ortada. Müzik alanında geçtiğimiz zamanlarda Classic Rock, Prog, Metal Hammer gibi prestijli İngiliz dergileri de zor günler geçirdi, bir şekilde yollarına basılı formda devam ediyorlar. Köklü bir diğer İngiliz dergisi New Musical Express de artık form değiştirdi, bedava dağıtılıyor.
Ülkemize bakacak olursak, dijital dergiciliğin zirve yaptığı son birkaç yıldan önce de müzik dergiciliği kolay iş değilken (kalitelerinin karşılığını ömür anlamında hiç alamayan Stüdyo İmge, Roll gibi efsaneleri düşünün) 2017’de fanzinler dışında topu topu bir iki adet süreli müzik yayınıyla karşılaşmamıza şaşırmamak gerek. Şimdiye kadar durum böyleydi. An itibariyle karşımızda yeni bir umut var, adı Headbang. Aslında çok da yeni değil. Zira 2014’ten 2016’ya bağımsız yayınlanarak içeriğiyle hard’n heavy hayranı olan herkesi tatmin edebilmiş bir dergiydi Headbang. Öncesinde de ek formatında kendine geniş bir takipçi kitlesi edinmişti. Diyebiliriz ki yayın hayatına son verilmeden evvel ülke genelinde yayınlanan son efsanevi müzik dergisiydi. Uzun süre kendine bir yuva arayan, Laneth gibi miraslardan güç alarak metal dergiciliğini sürdürmeye çalışan Headbang ekibi, bir yıldan fazla süren bir aranın ardından özel koleksiyon sayısıyla karşımızda.
Baştan sona kalite ve özveri kokan bu özel baskıda Judas Priest ve Ramones gibi babalara adanmış yazılar da, 90’larda ülkemizde vuku bulan satanist avı ve dahasına dair özel dosyalar da mevcut. Repertuar geniş ve güçlü, çölde vaha bulduğumuz için seviniyoruz haliyle. Ama iş burada bitmiyor, editör Çağlan Tekil‘in bu geleneği yaşatmak için bizden bir ricası var, o da Headbang‘i yaşatmak. Yeni umutları küçümsememek. Dergiciliğin yaşayan ve yaşatılması gereken bir değer olduğunu göstermek. Bundan sonrasında iş bize, müzik sevdalılarına düşüyor.
